de laatste week :)

Lieve lezers,

Daar ben ik weer. Thuis. Nederland.
Je zou denken: heerlijk, zo'n warme douche!
Wat fijn om mijn ouders weer te zien,
en (niet geheel onbelangrijk) geen latrines meer!!

Maar dat is niet zo. Begrijp me niet verkeerd!
Natuurlijk vind ik het heel fijn om mijn ouders weer te zien.
Natuurlijk is het fijn om weer warm te douchen
(al is dat met verbrande benen nog steeds geen pretje),
en natuurlijk is het fijn om niet meer die stank van de latrines te ruiken.

En toch had ik nog wel een weekje langer willen blijven!
We hebben zo veel gezien, we hebben zo veel gedaan.
Ik had zo graag méér willen zien, ik had zo graag méér willen doen.

Even een verslagje van mijn tweede week:
Aan het begin van de week, op maandag, zijn we op safari geweest.
Dit was erg gaaf!!
We moesten om half 7 opstaan en om kwart voor 7 zaten we in de busjes.
Ik heb levende zebra's gespot:)
En we zijn op hippo-jacht geweest nog vóór het ontbijt.
(hippo's zijn nijlpaarden)
Dit was geweldig omdat ik samen met Annouk, twee leiders en nog drie jongens
de bush-bush in was geslopen om de hippo's te zien.
De jongens waren in een boom geklommen en toen we ineens gekreun vanuit
het water hoorden wisten we niet hoe snel we weg moesten rennen.
Het was een leuke ervaring maar veel nijlpaard heb ik niet gezien... xD

Na het ontbijt gingen we naar Project Lwengo, waar we de rest van de week zouden blijven.
Lwengo is een gebied in Uganda waar wij onze handen uit de mouwen zouden gaan steken!
Maandag kwamen we hier aan, we overnachtten daar in een school.
Ik ben nog nooit ZO hartelijk welkom geheten:
tweehonderd zingende en dansende kindjes met een grote lach op hun gezicht,
leraren die ons vijfhonderd keer welkom heten
en vrijwilligers die hier al zaten, die blij met ons waren.

Op dinsdag begon onze werkweek:
Samen met mijn groepje ging ik op house-visits.
Dit hield in dat ik samen met een vrijwilliger bij twee huizen langs ging met een vragenlijst.
Op deze vragenlijst stonden vragen over de hygiëne in het huis, over hoe de keuken er uit zag, of de mensen getest zijn op HIV/aids, enz.

Eigenlijk moest ik langs drie huizen, maar na zo'n 10 minuten over glibberige wegen
in de brandende zon te hebben gewandeld kwamen we er achter
dat het tweede gezin niet thuis was en konden we weer een stuk terug lopen...

De vrijwilliger stelde allemaal vragen aan de families.
Dit deed hij, omdat de families geen Engels konden en mijn Ugandees niet zo best is.
(het enige wat ik kan is ‘Oliothe' of zo iets wat ‘hallo' betekend)
Hij vertelde mij de informatie en ik vulde hiermee de vragenlijst in.
Aan de hand van deze vragenlijst kunnen de mensen bij project Lwengo kijken
welk gezin er hard hulp nodig heeft en vooral wáár ze dan hulp bij nodig hebben.

's Middags gingen we sporten met de leerlingen van de school.
Dat was erg gezellig!
Samen met Rosanne en een groepje van zo'n 10 meisjes gingen we allemaal spelletjes doen.
Dit waren spelletjes als Annemaria Koekoek en Zakdoekje Leggen.

Op woensdag ochtend ben ik aan de slag gegaan met watertanks.
Watertanks zijn hier erg belangrijk omdat men vaak heel erg lang moet lopen voor water
en dit water is meestal ook van een ontzettend slechte kwaliteit.
Omdat het in Uganda ¾ van het jaar regent, biedt een watertank dus een goede oplossing:
deze vangt de regen op, mensen hoeven niet ver meer te lopen en regenwater is van betere kwaliteit. De watertank staat bij één gezin in de tuin, maar er hebben meerdere gezinnen voordeel aan.

's Middags gingen we naar een begrafenis.
De oma van een van de projectleiders van Lwengo was overleden.
De mevrouw was 105 jaar oud geworden.
De begrafenis was een aparte ervaring.
Sowieso alleen al omdat het op een totaal andere manier wordt gedaan dan in Nederland.
Het was gewoon in de achtertuin van de mevrouw en mensen zaten gewoon overal in het gras.
Er stond een klein podiumpje met vier banken er voor en alleen de menen die op de bankjes zaten luisterden naar wat er gespeecht werd. De rest van de mensen die aanwezig waren, kletsten gezellig wat met elkaar en sommigen waren zelfs aan het koken. Het waren er veel want hier geldt de regel ‘als je niet naar de begrafenis gaat komt ook niemand naar de jouwe'.

Terug bij de school heb ik gezellig gezongen met een aantal van de meisjes.
Met twee van hen begon ik ondertussen wel een speciale band te krijgen.
Agnes en Madinah.
Die middag kreeg ik een briefje van Madinah, waarin ze vroeg of ik haar ‘friend' wilde zijn.
De dag erna, donderdag, heb ik haar een briefje terug gestuurd: ‘I would love to be your friend.'

Donderdag was onze allerlaatste werkdag in Uganda.
's Ochtends ging ik samen met mijn kleine groepje een huis bouwen.
In de twee dagen er voor hadden al anderen uit onze groep er aan gewerkt
dus hij was na ons werk al aardig af.
Het huis bouwen was leuk: in de modder stampen, modder sjouwen en dan modder gooien.
Het was een gezellige ochtend maar wel inspannend en erg smerig.

's Middags was het dan zo ver:
dé wedstrijd Nederland-Uganda (voetbal)
Maar voor het zo ver was kregen we nog een afscheid van het schoolchoir.
Ze zongen een aantal liedjes en hierna gingen we op weg naar het veld.
Maar hier bleek dat we eerst netball gingen doen. Dit was een soort korfbal alleen dan met aparte regels.
Je zou denken dat wij, de Nederlanders, wel makkelijk zouden winnen met onze lengte,
maar dat viel vies tegen.
Na de eerste helft stonden we met 0-1 achter, MAAR!!
Tijdens de tweede helft gebeurde er iets waar ikzelf ontzettend trots op ben!!
Ik, de onsportiefste van de familie Verwimp, GOOIDE DE BAL DOOR DE BASKET!! :D
Hierdoor hadden we dus niet verloren!
Jammer genoeg ook niet gewonnen, want het bleef bij deze ene goal.
Maar desalniettemin ben ik ontzettend trots op wat er toen gebeurde, haha!

Hierna gingen ze dan eindelijk voetballen.
Ik zeg ‘ze' omdat ik zelf niet meedeed.
(wat ik al zei, ik ben niet echt sportief
en daarbij vond ik 20 minuten rondrennen in die zon al lang genoeg..)
Dus ik zat samen met wat Ugandese kindjes aan de zijkant van het veld
en heb foto's zitten maken.
Het was een gezellige en rustige middag.

Die avond hadden we ons afscheidsmaal.
Bij Lwengo is het dan traditie cadeaus te geven:
iets om te eten en iets om te drinken.
Het drinken was frisdrank.
Ik wist al wat het onderdeel ‘eten' zou zijn,
maar dat wist de rest nog niet waardoor de reacties nog leuker waren
toen er een (levende) geit naar binnen werd gebracht.

Toen we 's avonds bezig waren met eten (frietjes),
tikte Madinah, het meisje van dat briefje, op mijn schouder.
Ze stond er samen met haar vader en moeder en wilde mij aan hun voorstellen.
Haar ouders spraken (gelukkig) goed Engels :)
Ze zeiden dat ze blij waren mij te zien en dankbaar waren dat ik zo met Madinah omging.
Dit vond ik zo lief!!

Na de frietjes verplaatsten we ons met zijn allen naar het kampvuur voor het hoofdgerecht:
de geit.
Hij was inmiddels, buiten ons beeld, geslacht en (binnen ons beeld) ontveld.
We regen stukjes vlees aan de spies en hielden dit boven het vuur.
En het smaakte nog goed ook!! :D

Op vrijdag gingen we weer weg bij Lwengo.
Dit vond ik echt heel erg jammer.
Toen ik afscheid met Madinah en Agnes moest nemen kreeg ik stiekem wel tranen in mijn ogen.
Van Madinah kreeg ik een tweede brief en van Agnes kreeg ik een avocado.
Echt heel lief van ze!

Eenmaal bij Lwengo weg, gingen we in een stad dichtbij nog wat bij het zwembad hangen.
Was erg leuk om weer een beetje bij te komen.
Wel jammer dat de zon harder scheen dan dat ik door had,
en dat ik nu officieel voor mevrouw Kreeft door kan gaan.

Gisteren was een reisdag:
We hebben onze tenten 's ochtends in de regen opgeruimd en onze backpacks ingepakt.
Daarna vertrokken we van Masaka naar Entebbe, waar het vliegveld ligt.
Onderweg hadden we nog een stop op de evenaar om souvenirtjes te scoren.

's Avonds moesten we het vliegtuig in en we vertrokken om half 12 lokale tijd.
Nadat ik ‘the Tigger movie' het gezien (Tijgertjes Film - Winnie the Pooh),
ben ik gaan slapen.
We hadden wel veel last van turbulentie waar ik af en toe wakker van werd,
maar het vliegtuig is, 10 minuten eerder dan gepland, goed geland.

Eenmaal op Schiphol was ik toch wel blij om mijn ouders weer te zien.
Ik heb genoten van mijn croissant vandaag en zo meteen eet ik lekker beenham met friet en asperges (heeft opa vers meegebracht uit Limburg).
Maar alsnog wil ik over een aantal jaar weer terug.
Kijken hoe het is in Lwengo.
Kijken hoe het gaat bij de fornuizen en alles.

Maar eerst kijk ik nog maar even uit naar de reünie.
En naar de keer dat Kim ons op school komt bezoeken.
En naar het komende halfjaar, waarin ik nog zo'n 150 mensen moet gaan bereiken en aanzetten tot iets goeds voor Afrika (voor mijn subsidie).

Wat leuk dat jullie mij hebben gevolgd tijdens mijn reis.
En aan al mijn sponsors: bedankt!
Dankzij het geld dat jullie mij allemaal hebben gestuurd heb ik kunnen gaan,
en heb ik deze ontzettend mooie ervaring mogen meemaken!

Ik heb een toptijd gehad.
Ik heb veel geleerd en ik heb veel gezien.
Ik heb ontzettend veel leuke dingen gedaan en veel gelachen
(zoals tijdens de hippo-jacht)
Ik heb heel veel leuke, lieve en inspirerende mensen ontmoet.
En het belangrijkste: ik heb het gevoel dat ik echt iets heb kunnen betekenen.
En ook al was dat misschien maar voor een paar mensen, het zijn er al meer dan dat ik had kunnen helpen als ik NIET was gegaan. Daarbij komt dat ze met het sponsorgeld dat ik bij elkaar heb gebracht ook nog veel zinvolle dingen gaan doen.

Veel liefs,
Eveline

Uganda-Nederland

Hallo allemaal,

Gisteren hebben we Evelineweer gesproken. Gisterochtend heeft ze watertanks gebouwd. Dat gebeurde in hutjes. Op een gegeven moment ging ze even uitrusten buiten en nam een jongen haar plaats in. Die kwam na een paar minuten naar buiten rennen, zat er een giftige slang in het hutje......brrr.....
Gistermiddag hebben ze een Ugandeese begrafenis meegemaakt. Was heel bijzonder. Het was een oude mevrouw van 105. Het hele dorp was uitgelopen, iedereen zat onder bomen met elkaar te kletsen. Alleen de kinderen van de vrouw die was overleden moesten hard huilen.
De WC is een gat in de grond. Ze verlangt naar een gewone douche en naar croissantjes... ;-) 'mama, wil je croissantjes kopen voor zondagochtend??'

Vanmiddag weer een update van Jetske

Beste ouders,

De jongeren hebben zich de afgelopen dagen in kleine groepjes ingezet voor Lwengo en daarbij grote resultaten bereikt. Zo hebben ze geholpen bij het maken van een watertank, het bouwen van een huis voor daklozen, het schilderen van een klaslokaal van een school en hebben ze huisbezoeken in de community gedaan om te inventariseren welke mensen hulp nodig hebben en te praten over zaken als hygiëne, hiv en gezond eten. Daarnaast zijn ze op een begrafenis geweest van de 105 jaar oude oma van een van de mensen die hen verwelkomd had bij aankomst. Ook dit vonden de Worldmappers heel bijzonder om mee te maken.

's Avonds wordt er veel gevoetbald met de lokale bevolking en daarom staat voor vanavond bij Lwengo de 'grote finale Uganda - Nederland' gepland. Ter ere van hun afscheid wordt er zelfs een geit geslacht voor op de barbecue en scharen ze zich nog eenmaal met hun nieuwe vrienden rond een kampvuur.

De laatste dagen in Uganda is er nog gelegenheid om wat souvenirs te kopen, te internetten, rustig aan te doen en zich voor te bereiden op hun terugreis. Met een beetje geluk volgen dan ook snel de eerste verhalen en foto's van de jongeren over deze bijzondere dagen bij Lwengo!

Groetjes,

Jetske

Zojuist hadden we Eveline ook weer aan de lijn. De geit hangt boven het vuur! Ze heeft gezien dat ie geslacht en ontveld werd, dus ze heeft al niet meer zo heel veel honger.... maar ze gaat wel een stukje proeven. Vandaag heeft ze vriendschap gesloten met een Ugandees meisje... daar kreeg ze een briefje van...

Nog maar 3 dagen en dan is ze weer thuis.....

Groeten, Esther

Lwengo door Jetske

Deze mail kregen we vandaag van Jetske om ons op de hoogte te houden:

Beste ouders,

Na even lekker bij te zijn gekomen aan Lake Bunyonyi, zijn de Worldmappers op safari gegaan bij Lake Mburo. Hier kampeerden ze tussen de wilde zwijnen en zagen ze zelfs nijlpaarden!

Helemaal aangesterkt en opgeladen, reisden ze gisteren terug naar het oosten, om zich een aantal dagen in te zetten voor Lwengo -hiervoor kwamen ze per slot van rekening voor naar Uganda.

Lwengo ligt op een een klein half uur rijden vanaf Masaka.Vanaf dehoofdweg leidt het eenkilometerslange weg het binnenland in naareen groot ruraal gebiedmet diverse dorpjes en gemeenschappen. Zowel de regio als het project dat de jongeren hier bezoeken dragen de naam Lwengo. De organisatie zet zich inom een einde te maken aan de heersende armoede ter plaatse.

Met programma's voor kinderen en volwassenen wordt op verschillendeterreinen gewerkt om mensen de middelen te geven om opeigen benen te staan.Dit begint met een kinderdagopvang en een basisschool, waar honderden kinderendagelijks les krijgen.Daarnaast richt Lwengo zich op basisbehoeften, variërendvan schoon water, voedselzekerheid en een inkomen tot programma'svoorbewustwording, bijvoorbeeld over hiv/aids.

Hier werden de Worldmappers op een bijzonder wijze ontvangen door een enorme meute Ugandese kinderen, die met enthousiast gezang lieten merken hoe blij ze met hun komst waren. 'Onze' jongeren waren erg onder de indruk, emotioneel zelfs en menigeen pinkte een traantje weg.

Met tent en al hebben ze intrek genomen in de basisschool, zodat zein ieder gevaleen paar nachten droog zullen slapen. Hierdompelen ze zich een paar dagen lang helemaal onder in het Ugandeseleven. Geen stromendwater of elektriciteit dus enhelemaal back to basic!

Lwengo heeft een uitgebreid programma voor de Worldmappers voorbereid, waarbij ze in hele kleine groepjes diverse activiteiten zullen ondernemen, zoals community tours, het bouwen van huizen voor kwetsbare gezinnen, huisbezoeken, het bereiden van lokaal eten, het bouwen van de school en het maken van bakstenen en bouwen van water tanks. Uiteraard is er ook tijd voor sport en spel met de kinderen ingepland.

Het zal de komende dagen lastig zijn voor de jongeren om hun weblogs bij te houden, maar we hebben dagelijks contact met hun begeleiders en houden jullie zoals gewoonlijk op de hoogte!

Groetjes,

Jetske

Indrukwekkende aankomst Lwengo

Hallo allemaal,

Vanavond heb ik Eveline weer aan de lijn gehad. Na mooie dagen aan een prachtig meer en een geweldige safari (jaja, zebra's gezien en nijlpaarden) zijn ze vanmiddag aangekomen bij project Lwengo. Ze slapen daar in hun tentje in de basisschool! (in ieder geval droog). De aankomst was heel bijzonder. Ze werden ontvangen door heel veel kinderen die Engelse liedjes zongen 'We're happy that youre here', Eveline vertelde dat ze dat heel indrukwekkend vond en dat ze ervan moest huilen....zo mooi.... Er waren meer worldmappers die moesten huilen omdat het zo bijzonder was. De kinderen waren ook heel erg blij dat ze er waren. Ze vindt het sowieso heel opvallend dat de kinderen en volwassenen zo blij en vrolijk zijn.
Bij project Lwengo is geen elektriciteit en stromend water. Dus is het lastig om iets op dit bloog te zetten. Haar flipcamera heeft ze meegegeven aan een Be-more medewerker om op te laden, zodat ze morgen weer kan filmen. De groep is in 5 groepjes verdeeld. Er zijn 5 medewerkers van Be- More, die een groepje begeleiden. Het groepje van Eveline gaat morgen op huisbezoek bij Ugandeese gezinnen.

Zo, zijn jullie toch weer een beetje op de hoogte.

Veel groeten,

Esther

Update Jetske: Lake Buyionyi

Hallo allemaal,

Vandaag hebben we Eveline weer gesproken aan de telefoon. Na een reis van 6 uur in de mini-busjes (waarbij haar busje pech kreeg en zij in een ander busje erbij gepropt werden. (Zaten ze met zijn tweeen op een stoel!) Wel gezellig tussen jongens in ;-).

Zij zijn nu op een wonderschoon plekje. Ze genieten er van de prachtige omgeving en de mooie natuur. Kijk maar op de link met foto's zoals hieronder wordt aangegeven....

Eveline heeft vanochtend haar was met de hand gedaan! Handig dat ze dat nu ook kan... dat gaan we onthouden ;-) Ze klonk blij en vrolijk...ondanks het feit dat ze een oorontsteking heeft.

Ze genieten ook nog van warm water in de douche, waar ze in bikini met zijn 5en tegelijk onder gaan....

Hieronder het verslag van Jetske van Worldmapping... met foto's! Op de 'op de hand' foto staat Eveline....

Beste ouders,

de jongeren goed aangekomen in Lake Bunyonyi. Onderweg kreeg een van de busjes helaas pech, maar werden ze ook getrakteerd op de aanblik van zebra's in het wild. Eenmaal aangekomen sloegen de Worldmappers hun kamp op aan deoever van het prachtige meer. Hier leerden zeom hun wasop z'n Ugandeesop de handte doen, wat helemaal geen vervelend klusje bleek te zijn, maar zelfs als leuk werd ervaren. Natuurlijk was er ook tijd om te zwemmen,relaxen, de omgeving teverkennenen vooralgenieten.

Op de website zijn de nieuwste foto's beschikbaar:http://blog.worldmapping.nl/fotos-expeditie-uganda-april-2012

De volgende stop is Lake Mburo, waar de Worldmappers twee safari's zullen maken. Hierover later meer.

Nog een fijn weekend gewenst!

Groetjes,

Jetske

eveline zelf: Kim Vogel en andere dingen

10.30 (Ugandese tijd)

Halloo lieve Mzungu's!

Hier zit ik dan, bij de backpackers binnen omdat het buiten aan het stortregenen was. Nu is het (gelukkig ) weer droog dus zometeen kan het programma gewoon doorgaan.

Gister ben ik bij een hele lieve en inspirerende vrouw geweest. Ze heet Kim Vogel en heeft een soort van opvanghuis voor kinderen die ondervoed zijn of tijdelijk niet thuis kunnen wonen. Met haar zijn we op huisbezoek geweest bij een aantal kinderen die ondervoed waren en nu weer thuis wonen. We gingen die kindjes wegen en kijken hoe het nu met ze ging.

De huizen bereikten we via Boda-Boda's. Dit zijn van die soort van motors waar je met (inclusief bestuurder) 3 personen op zit, lekker knus :D Erg leuke ervaring. Halverwegen moesten er nog mensen meeliften richting het ziekenhuis: ik samen met een moeder en haar baby op een Boda-Boda (en de bestuurder ook nog). Dat was wel even spannend maar het is allemaal goed gekomen! (oh, en mama: ik had wel een helm op hoor!)

's Middags gingen we water halen door middel van een foto-tocht. Dit was erg grappig maar ook vrij zwaar. Wel leuk, want op weg naar de waterpomp kwamen we kinderen tegen en die stonden ons vervolgens uit te lachen toen wij weer terug liepen met de volle jerrycans. Maar ik had hem wel op mijn hoofd staan!!

Het is zo apart, want ik heb helemaal niet het gevoel dat iedereen hier arm is. De kindjes zijn lief en vrolijk, ze worden echt blij als je alleen al naar ze zwaait. Gister onderweg begon een van de kindjes helemaal rond te dansen toen ik naar hem/haar lachte (je kan het verschil tussen jongens en meisjes niet zo goed zien hier..) en ze vinden foto's (en vooral foto's terug zien) helemaal geweldig. Als je ze laat zien gaan ze iedereen aanwijzen. Het duurt alleen meestal eventjes voordat ze doorhebben wie zijzelf zijn.

Eergister hebben we stoves gebouwd. Dit zijn een soort speciale fornuizen van klei. Vies dat we waren! Was echt geweldig om te doen!! :) we kregen ook hulp van een aantal kindjes, die eigenlijk alleen maar op de klei uit waren en zichzelf vervolgens een uur hebben vermaakt met een klein stukje klei. Romy en ik hebben echt vrienden gemaakt toen :)

De stoves waren goed gelukt en mensen waren echt blij met onze hulp!!

We gaan nu naar een voorlichting over AIDS en daarna gaan we zwemmen!!

Wareba! (of zo iets) (dat betekend doei!)

xx

Update 3 projectdagen door Jetske...

Hallo allemaal,

We hebben weer een update vanuit worldmapping gekregen.....

Beste ouders,

de jongeren hebben het enorm naar hun zin in Uganda, lachen bijzonder veel en genieten nog meer! Als gevolg van het regenseizoen vallen er 's nachts flinke buien, waardoor het programma soms iets later begint, maar overdag is het vaak warm en mooi weer zoals jullie op defoto'skunnen zien. 's Avonds delen de Worldmappersrond het kampvuur enmetEmiels gitaarhun ervaringen met elkaar. Daar hebben ze er namelijk flink wat van opgedaan tijdens het bezoeken van drie projectende afgelopen dagen:

Kim

Kim is een Nederlandse vrouw die in een afgelegen gebied woont, waar ze de zorg op zich genomen heeft voor een aantal kinderen en zich inzet voor de hele gemeenschap. Hier hebben de Worldmappers kennis gemaakt met haar werk en door middel van een speurtocht meer geleerd over Uganda en de uitdagingen van de bevolking.

Cepo

Cepo is een project dat is opgericht door drie Ugandese vrouwen die zich met hart en ziel inzetten voor kwetsbare leden van de gemeenschap. Dit doen ze onder andere door het geven van voorlichting en zorg, maar bijvoorbeeld ook door het bouwen van fuel saving stoves.

Chedra

Cedra begon als een zelfhulpgroep om de gevolgen van hiv/aids in de gemeenschappen rond Masaka te bestrijden. Inmiddels runt de organisatie verschillende programma's om de gezondheid van de lokale bevolking te bevorderen, bijvoorbeeld door testcentra, huisbezoeken en programma's om hygiëne te verbeteren. Hier kregen de Worldmappers een voorlichting over hiv/aids in de vorm van een toneelstuk. Hoewel ze dachten al best wat van het onderwerp te weten, bleek de voorstelling enorm onderhoudend en leerzaam. Bovendien kregen de jongeren hier een Ugandese naam.

's Middags zochten ze welkome verkoeling en rust in het zwembad van Masaka.

Lake Bunyonyi

Morgen vertrekt de groep naar Lake Bunyonyi in het zuidwesten van Uganda. Aan ditsprookjesachtig mooie meer hebben ze even de tijd om bij te komen van alle indrukken en hun zware inspanningen voor de projecten.

Groetjes, Jetske

Verslag van dag 3 en 4

30 april

Ik werd vannochtend heerlijk wakker in een echt bed. Dat ligt toch iets beter dan in een tent op een matje ;). Eindelijk kon ik weer douchen, en wonder boven wonder was de douche warm. Wehadden een lange reisdag voor de boeg. Om 11 uur stapten we het busje in. We maakten we ook een stop,een hele mooie, op de evenaar! Ik heb nu dus echt op de evenaar gestaan. Het is daar heel erg toeristisch, maar leuk om te zien. Er stond echt een lijn op de grond waardoor je kon zien of je op het noordelijk of zuidelijk halfrond stond.Na deze stop reden we verder naar Masaka, naar de volgende slaapplek. Het is daar prachtig! Met veel bomen en een prachtig uitzicht. We zitten nu op een berg, waardoor het 's avonds en 's ochtends meer afkoelt. Dat is wel heel fijn, met de hitte slapen is niet echt een pretje. 's Avonds hebben we gezellig met z'n alle bij het kampvuur gezeten. Inclusief gitaar en kampliedjes :).

1 mei

Vandaag begonnen we vroeg. 8 uur ontbijten en om 9 uur reden we weg. We gingen naar de organisatie Cepo. We hebben vandaag 2 stoves gebouwd. Stoves zijn kleine oventjes waardoorde mensenduurzamer kunnen koken. Dit scheelt een heleboel brandhout en geld. We gingen eerst naar de lokale bevolking toe. Daar lag de nog niet klaargemaakte modder. Door het te mengen met water ontstond er een soort klei. Dit moesten we goed mengen met onze voeten. Ja, dat betekende dus met de blote voeten door de modder. Daarna moesten er ballen van gemaakt worden die dan om verschillen de houten palen werden gegooit. Je haalt de palen er uit en je hebt een super de luxe oventje ;). Het was erg leuk om te doen, vooral met de kleine kindjes die overal doorheen liepen. Later hebben we ook nog wat koffiebomen gepland. Daarna gingen we terug naar de backpackers. Daar konden we gelukkig douchen, deze keer wel koud. We waren namelijk erg vies. Vanavond weer kampvuur en liedjes zingen.

Morgen gaan we naar Kim, een Nederlands mevrouw die al jaren in Uganda woont op een bijzondere plek, ver weg van de grote weg, midden in de natuur en de lokale gemeenschap. Samen met een basisschool in de buurt gaan we een speurtocht doen en leren zo over de omgeving, de natuur en de cultuur van Uganda. 's Avonds leren we Afrikaans koken bij Kim thuis en slapen we in haar guesthouse.

Heel veel Liefs, Eveline en Rosanne